Το κυνήγι της ψεύτικης ευτυχίας..

Γεια σας και πάλι :) 

Όπως σας είχα πει τα άρθρα που θα ακολουθούσαν θα ήταν κοινωνικού περιεχομένου και γενικά  πράγματα έξω από τον κόσμο του stardoll. Έτσι σκέφτηκα να συζητήσουμε για το κυνήγι της ψεύτικης ευτυχίας..Τι εννοώ;

Tα περισσότερα παιδιά που γνωρίζω, πλούσια ή φτωχά, επιθυμούν να κάνουν κάτι σημαντικό στην ζωή τους. Μου μιλάνε για την επιθυμία τους να αφιερώσουν την ζωή τους σε δραστηριότητες αλληλεγγύης προς τους αδύναμους ή να ζήσουν την δική τους ''ελευθερία'', βόλτες με τους φίλους ως αργά, εκδρομές, διασκέδαση και κάθετι που συντείνει γι'αυτούς την ανεξαρτησία. Τι συμβαίνει όμως με την πάροδο του χρόνου σ'αυτές τους τις ιδέες; Δυστηχώς, ακόμα και οι πιο ανεξάρτητοι νέοι υποκύπτουν συνήθως στα αδιάκοπα μηνύματα που παίρνουν από τον περίγυρο τους ότι η προτεραιότητα τους θα πρέπει να είναι η απόκτηση ενός υψηλού εισοδήματος. Έτσι υπό πίεση-θα μπορούσαμε να πούμε- τα παιδιά παιρνούν όλο τους τον ελεύθερο χρόνο στο διάβασμα και στα φροντιστήρια χάνοντας τα καλύτερα τους χρόνια. Προσπαθώντας να πάρουν 2 και 3 πτυχία δεν ευχαριστιούνται τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια, που τα ζούμε μόνο μία φορά και επιβάλλεται να τα ευχαριστηθούμε με την ψυχή μας. Κι όλα αυτά γιατί; 

Γιατί η ανθρώπινη ύπαρξη υπόκειται στα ένστικτα της. Το κυνήγι. Το κυνήγι της ψεύτικης ευτυχίας. Της αιωνιότητας. Του υλισμού. Κι εκεί που το κυνήγι αφορούσε αποκλειστικά την επιβίωση, πλέον υπηρετεί πιο σύγχρονες ανάγκες. Μα, όποιος μπορέσει να δακρύσει στην εικόνα ενός φεγγαριού είναι πραγματικά πλούσιος. Κι αν ακόμα πιάσει τον εαυτό του να τρέμει, ένα άστατο ρίγος να τον διαπερνά, ας κλείσει τα μάτια για λίγο. Τέτοιες συγκινήσεις δεν πρέπει να γίνονται συνήθεια. Μέσα στην όλη φθαρτότητα ας είναι λίγες οι στιγμές που μας κάνουν αιώνιους.

Χριστίνα♥